Жақында «халай той» деп аталатын тойда болдым.
---
«Ішпейтін той екен, құп бопты» деп қуанып отырғандардан қарағанда, «қап» деп қапаланып отырғандар мен «арақ ішпесек несі той» деп араз болып отырғандардың саны басым екені білініп тұр.
"Ал, сол үшін!" деп тост айтпай, тілек білдіру қандай қиын еді!", «Мына бір жақсы закуска екен, ә, ойбу, обал болды-ау, босқа жеп қоятын болдық мынаны жәй кәдімгі тамақ құсап» деп отырғанда дастарханға қойдың басы да келіп жетті.
«Жүз грамм болмаған соң құйқа дәмді болушы ме еді, миын қалай жедік енді бұл жарықтықтың!» деп отырғанда бас екінші рет дастарханды айналып, қайтадан қасымдағы кісіге келді.
- «Мен жаңа ғана дәмін таттым, рақмет көп, өздеріңіз алыңыздар, өздеріңіз», - деп, сыйға сый танытып, қайтара беріп еді, оған дастархандағы басты асты ұсынып отырған кісі:
- «Жоқ, жаңа дұрыс жемедіңіз ғой, сіз мұндағы ең құрметті меймансыз, до конца мұжысаңызшы, до конца», - деп өтініш білдіріп жатты.
«До конца алып қой, до конца» дегенді естіп жүрміз ғой, несін жасыралық, бірақ қойдың басын ұсына отырып, «До конца мұжып қой, до конца» дегенді естігенім жоқ еді.
Сөйтіп отырғанда «қызыл өріктер» басталып кетті...
---
PS
Тойдың ортасына қарай көп кісі қызара бөртіп, көңілді жүрді...